Κείμενο της Λέτας Κουτσοχέρα στο περιοδικό « Νέα Σκέψη » μετά τη συνάντηση με το ζωγράφο Κωνσταντίνο Ράμμο.
Μάρτιος - Απρίλιος 2011 – τεύχος 514.
Ένα ηλιόλουστο απομεσήμερο του Μάρτη στο εργαστήριο του Κώστα Ράμμου .
Δεν με περίμενε στην πόρτα του εργαστηρίου του ,ο Κώστας Ράμμος, ο διακεκριμένος ζωγράφος Με περίμενε στο σταθμό του μετρό .Ήρθε να με πάρει με το αυτοκίνητό του για να μη ταλαιπωρηθώ είπε .Κι έτσι πήγαμε μαζί στο εργαστήριο κοντά στο Παλαιό Φάληρο . Ένα εργαστήριο ευρύχωρο να το λούζει το φως του ήλιου .Ένας οργανωμένος χώρος με το κάθε τι στη θέση του ,ασχέτως αν είναι πνιγμένος από πίνακες –τελάρα και καβαλέτα.
Σε μια γωνιά, στο χώρο της ανάπαυσης ,ένας καναπές με υφαντό κάλυμμα και κεντήματα στα μαξιλάρια , μια βιβλιοθήκη ένα τραπεζάκι δύο καρέκλες και στον τοίχο ένα τετράπτυχο από τα τελευταία του έργα.
Η ατμόσφαιρα ζεστή και οικεία, ήταν σα να γνωριζόμασταν από πριν κι ας ήταν η πρώτη φορά που έβλεπε ο ένας τον άλλο. Ο Κώστας Ράμμος έφτιαξε δύο κούπες καφέ και αρχίσαμε την συζήτηση σε φιλικό κλίμα.
Είπαμε πολλά και ωραία πράγματα γύρο από την τέχνη και όχι μόνο . Εδώ θα σταθούμε σε αυτά που αφορούν το έργο του καλλιτέχνη .
Ο Κωνσταντίνος Ράμμος είναι ένας καταξιωμένος ζωγράφος της εποχής μας ,προσηλωμένος στο έργο του σχεδόν με ιερή αφοσίωση θα έλεγα. Η πηγή της ζωγραφικής του είναι η φύση ,η γυναικεία φιγούρα αλλά και κάθε άλλο σώμα, πράγμα ή μορφή ζωής , που τα οργανώνει όλα μαζί με μια εντέλεια και σαφήνεια στους πίνακές του.
Ξεκινάει πάντα από τη φύση, που περιέχει το ωραίο, κρυφό ή φανερό, να το αποκαθηλώσει, να το ακουμπήσει πάνω στον καμβά ‘η στο χαρτί να το αποθανατίσει με την τέχνη του. « Η φύση είναι ένα λεξικό ενώ η τέχνη ένα ποιητικό κείμενο », είχε πει ο Ντελακρουά.
Ο προσδιορισμός της τέχνης ,μπορεί να βρεθεί μέσα στη σύνθεση αισθαντικότητας και ύλης ,που γίνονται εκφραστές πνευματικής ουσίας και γνώσεις.
Ο Κωνσταντίνος Ράμμος είναι ένας άοκνος δουλευτής της τέχνης . Ο ζωγράφος μάχεται εξίσου με τις ευκολίες και τις δυσκολίες της τέχνης του, για να μπορέσει να εκφράσει με καθαρότητα, ότι του αποκαλύπτεται.
Είναι ένα ανήσυχο πνεύμα, ένας αναζητητικός εικαστικός νους που ψάχνει εικαστικούς διόδους να φανερώσει ότι τον συγκινεί, αλλά και να συγκινήσει μέσα από μια μορφοποίηση της ιδέας, από μια εσωτερική οργάνωση των πραγμάτων που τον περιβάλλουν, δίνοντάς τους ψυχή και λάμψη.
Στη σειρά των έργων του με τίτλο «Εν Ύδασι» , οι κολυμβητές του πάλλονται μέσα σε μπλε ,κίτρινα ή κόκκινα νερά, ενώνονται με το υγρό στοιχείο γίνεται η ραχοκοκαλιά του όντος, παίρνοντας αρχέγονες διαστάσεις .
Άμεσος και διαυγής ο καλλιτέχνης ,συμπυκνώνει και φόρμα ιδέα ενσωματώνοντάς τα στους υδάτινους εικαστικούς ορίζοντες.
Στη σειρά «Cartes Postales» σχεδιάζει και αναπτύσσει εικόνες μνήμης και αναπόλησης .Μεταφέροντας με ζωγραφική ακρίβεια, αναμνηστικές φωτογραφίες και cartes - postales μιας άλλης εποχής ,οικίας και αγαπητής στον καλλιτέχνη ,παιδικών ή εφηβικών χρόνων αλλά και λεπτομέρειες έργων μεγάλων ζωγράφων που θαυμάζει ,προγενεστέρων εποχών και τεχνοτροπιών ή ακόμη ιστορικών γεγονότων αλλά και στοιχείων της φύσης ,ζωγραφισμένων με σαφήνεια, ως να ήταν επιστολές σταλμένες μέσα σε γράμματα ανοιχτά, επιστολές, αλληγορίες ζωής και τέχνης .
Όλα αυτά αποδίδονται με ρεαλισμό, καθαρή σύνθεση, και συμβολικά στοιχεία σε διάφορα επίπεδα αλληλοσυγκαλειπτόμενα δημιουργώντας έναν παλίμψηστο εικαστικό λόγο .
Στα «Τοπία της φύσης και του σώματος» δημιουργεί μια δική του εικαστική γλώσσα για να εκφράσει την ερωτική φύση .Ο ίδιος μας λέει: «Στη σειρά των έργων “Τοπία της φύσης και του σώματος “ αυτό που προσπαθώ να αιχμαλωτίσω στον καμβά του τελάρου μου είναι η ερωτική σχέση που υπάρχει ανάμεσα στο γυναικείο σώμα και στο αρχέγονο ιδανικό τοπίο» .
Η σειρά αυτή αποπνέει μια σταθερή ενότητα ,δομημένη με γεωμετρική ακρίβεια μέσα από μια δυναμική τεχνική και μια στέρεη γνώση των κανόνων της ζωγραφικής .
Με βάση πάντα το σίγουρο σχέδιο, την χρωματική αρμονία, την ιδεώδη μορφοπλασία και την πνευματικότητα.